ES: Ang Dating Bisita

(Author's Note: Naisipan kong gumawa ng isa pang series na pagbibidahan naman ng mga lalaki sa buhay ni Mang Dado, ang parausang taxi driver. Ang mga kwentong ito ay may label na "ES" or extra series, hindi extra service. Haha! Enjoy!)

“Pards, pumayag na ba yung barkada mong mag-model dun sa photo shoot? Malapit na kasi deadline ko dun, malilintikan ako sa boss ko kapag wala akong naipasa,” problemadong sabi ng amateur photographer na si Alex sa kaibigang personal trainer na si Kian. “Tanong mo naman ulit. Sabihin mo may talent fee para pumayag na.”

“Hindi pa, Tsong. Hindi naman kasi talaga sanay yun sa mga ganito. Ni hindi nga umaalis ng probinsya yun dahil sa trabaho nya,” sagot ni Kian. “Pinapakiusapan ko pa, chill ka lang.”

 

Kasalukuyang nasa isang coffee shop sa Makati tumatambay ang magkaibigang sina Alex at Kian habang hinihintay nilang mag-text si Arman, ang security guard sa isang resthouse sa Batangas na nakaulayaw ni Kian noong nag-serbis sila sa isang private birthday celebration. Kasama ang ilan pang kalalakihan ay may nangyari kina Kian at Arman, halos tatlong buwan na ang nakakalipas.  

 

Higit sa mga kalaswaang pinagawa sa kanila noon ay hindi maisawalang-bahala ni Kian ang nabuong koneksyon nila ni Arman. Dala na din ng maiinit na tagpong pinagsaluhan nilang lahat, at ilang beses na silang dalawa lamang, ay para silang mag-syotang sweet sa isa’t-isa. Ikinalungkot nga lang ng ni Kian na nung nakabalik na sya sa Maynila ay unti-unting nanamlay ang ugnayan nila ni Arman. 

 

“Tawagan mo na kaya? Para kung hindi talaga sya pwede ay maghanap na lang tayo ng iba,” pangungulit ni Alex. 

 

“Oo na, eto na. Ipagdasal mong sumagot,” natatawa ngunit kabadong sabi ni Kian.

  

Ilang araw na din kasing hindi nya tini-text o tinatawagan si Arman dahil kinakabahan syang makumpirma na iniiwasan na nga sya ng naging kalaguyo.

 

Matapos ang ilang segundong paghihintay ay narinig nila sa wakas ang baritonong boses ni Arman na sumagot sa kabilang linya. 

 

“Kian, Pare. Napatawag ka?” bungad ni Arman, wala man lang emosyon sa tono nito.

 

“Uhm…ku-kumusta, Pare? Pasensya ka na baka naistorbo kita,” bati ni Kian, halata ang pinaghalong kaba at excitement sa boses nito na hindi nakalampas kay Alex. 

 

“Ayos lang. Anong sadya natin?” parang aburidong sabi ng kausap.

 

“Yung tinext ko sayo last time…nagpapatulong kasi yung kaibigan kong photographer dahil kailangan nya ng magiging modelo para sa private exhibit nila next month,” paliwanag ni Kian, sabay loudspeaker nito sa tawag para marinig na din ni Alex. “Bale tayong dalawa yung kukunan kung sakali…tsaka may uhm, bayad daw.”

“Yun ba? Ano kasi…sandali…oo, tropa ko tong tumatawag may kailangan wag kang magulo,” rinig nilang sabi ni Arman. “Sandali, Kian. Lalabas lang ako ng kwarto.”

 

Hindi maaaring magkamali si Kian. May kasama si Arman kung nasaan man ito ngayon at hindi nya mapigilang bumakas sa kanyang mukha ang pagkadismaya.

 

“Andyan ka pa? Andito kasi yung uhm…kaibigan ko, bumisita lang,” sambit ni Arman. “Yung raket na sinasabi mo, tagilid ata ako dyan. Hindi naman ako modelo nakakahiya baka pumalpak pa ko dyan. Hindi naman issue yung bayad, pakisabi na lang sa kaibigan mo.”

 

“Pa-Pards…si Alex to, yung kaibigan ni Kian. Kumusta? Pasensya ka na ako na sasagot. Ano kasi…matagal ko nang kaibigan to si Kian tapos nagpapatulong ako sa trabaho ko. May exhibit kasi kami at na-assign akong kuhanan yung mga ‘modern day heroes’ daw, bale para ibida yung mga manggagawa at yung trabaho nila,” paliwanag ni Alex. “Pero ano kasi…medyo sexy yung tema para ipakita yung ibang side ng mga subjects. Wag kang mag-alala, private naman yug exhibit at siguradong hindi makakalabas yung mga litrato. At hindi ko kailangan ng professional model talaga…kumbaga mga totoong tao kasi yung requirement sakin para mas authentic at natural yung dating.”

 

Walang maririnig mula kay Arman sa kabilang linya kundi ang buntong-hininga nito habang nag-iisip. 

 

“Alanganin brad…kuha na lang siguro kayo ng iba,” pagmamatigas ni Arman. “Tsaka wala din akong oras para dyan may trabaho pa kasi ko.”

 

“Ganito Pards…kami na lang ang pupunta dyan para di ka na maabala. Di naman tayo magtatagal, wala pang apat oras siguro tapos na tayo,” pagpipilit ni Alex. “Sige na. Ako na bahala magbayad sayo para sa abala. Nakasalalay lang kasi trabaho ko dito, kung di lang importante hindi naman kami mangungulit.”

 

“Pareng Arman, si Kian to. Pumayag ka na. Huling pabor ko na sayo to. Pagkatapos nito hindi na kita…di na kita gagambalain ulit,” panunuyo ni Kian. “Ako na nakikiusap…tatanawin kong malaking utang na loob to sayo.”

 

Habang tahimik si Arman ay may naririnig silang iritadong boses na tumatawag sa sekyu. 

 

“Sige, sige. Kayo na lang bahala sakin,” sa wakas ay pumayag na si Arman. “I-text mo na lang ako Kian kung kelan kayo pupunta para maayos ko din dito. Pasensya na…mauna na muna ko.”

 

Hindi na hinintay ni Arman na makasagot ang mga kausap at nagmamadali itong bumalik sa kwarto kung saan naghihintay ang isang babae—hubo’t-hubad itong nakahiga sa kama at malaswang nilalamas ang malalaki nitong suso at fini-finger ang basa nitong puke. 

 

“Ang tagal mo naman sa labas, kanina pa ko naghihintay dito,” malanding sabi ng babae. 

 

“Tangina ang ingay mo! Chupain mo na lang ako ulit! Ayan…ganyan putangina ang galing mo talagang sumubo…sige paaa…ibabad mo sa bibig mo tulad nung dati,” papuri ni Arman sa babae ngunit sa utak nya ay si Kian ang sumusubo sa kanya. “Makakantot na naman kitang putaaa ka…ohhhh!”

 

Sa kabilang banda ay para namang nabunutan ng tinik sa lalamunan ang magkaibigang sina Alex at Kian. Tinext na lang nila ang sekyu na pwede na silang pumunta sa susunod na Sabado at pumayag naman ito.

 

“Ayan ah, tinulungan na kita may utang ka sakin,” galak na sabi ni Kian. “Ilibre mo lang ako ng dinner quits na tayo. Haha!”

 

“Dinner lang pala eh, kahit ilang beses pa. Hahaha!” sagot ni Alex. “Buti pumayag na yung kaibigan mo ano?”

 

“Onga e. Mahiyain kasi talaga yun pero sobrang bait kaya paniguradong makakasundo mo din,” kwento ni Kian, halata ang saya nito habang ibinibida si Arman. “Niyayaya ko ngang dito na lang din sya magtrabaho pero ayaw daw nya sa Maynila. Mas gusto daw nya yung tahimik at simpleng buhay. Nakakainggit nga yun kasi kahit kapos sa pera alam mong masaya sya.”

 

Napansin ni Kian na pinagmamasdan na lang sya ni Alex habang tila hindi sya nauubusan ng kwento tungkol sa bagong kaibigan.

 

“Parang ngayon lang kita nakitang ganyan kasaya magkwento tungkol sa ibang tao ah,” puna ni Alex.

 

“Gago. Ganun naman ako lagi,” palusot ni Kian. 

 

“Pards…matagal na tayong magkakilala at alam mo namang pwede mo kong pagkatiwalaan di ba? Gusto ko lang malaman mo na kung may gusto kang sabihin sakin, problema man yan o ano pa, andito lang ako para sayo,” malaman ngunit sinserong sabi ni Alex. 

 

“Tangina anong nakain mo, Tsong? Hahaha! Pang-MMK ang mga banat mo ha.”

 

“Seryoso ako, gago. Ayos ka lang ba?”

 

“Oo naman, ayos lang ako. Hahaha! Ako pa ba?”

 

“Sigurado ka? Ayoko lang makita kang nasasaktan…alam mo namang para na kitang kapatid. Matanda ka na naman at alam mo na ginagawa mo pero kapag kailangan mo ko, andito lang ako. Bugbugin natin pag may nanloko sayo.”

 

“Sige. Sabihan kita pag kailangan ko ng resbak. Pero di nga…salamat, Tsong. May mga bago lang sigurong nangyayari sakin na di ko pa maintindihan pero okay naman ako. Tsaka di naman ako napapahamak, wag kang mag-alala. Pag nahulog naman ako andyan ka naman para saluhin ako, di ba? Hahaha!”

 

“Oo naman! Mahal kita, Pards. Tandaan mo yan.”

 

“Sige na, sige na. Mahal din kita. Hahaha! Tara na, ililibre mo pa ko!”

 

Matapos nilang kumain at uminom ng kaunti ay naghiwalay na din ang dalawang magkaibigan. Nagkasundo silang susunduin na lang ni Alex si Kian sa Sabado ng umaga para bumyahe pa-Batangas. 

 

Alas-nuwebe ng Sabado ng umaga ay nadaanan na ni Alex ang kaibigan sa apartment na tinutuluyan nito. 

 

“Langya ka hindi mo man lang ako pinaakyat sa unit mo naiihi pa naman ako. Ang aga pa oh! Sobrang excited mo naman ata,” natatawang sabi ni Alex. 

 

“Baka ma-traffic sa daan, uwian ng mga tao ngayon dahil weekend. Mag-stopover na lang tayo sa SLEX tapos bumili na din tayo ng makakain,” sagot ni Kian, di maitago ang kanyang pagkasabik. 

 

“Hindi halatang excited ka at pinaghandaan mo to, Pards ah! Bagong gupit, pormadong-pormado, ang bango-bango pa…aakyat ba tayo ng ligaw?” tukso ni Alex sa namumulang kaibigan. 

 

“Gago. Syempre pinaghandaan ko. Alangan namang dugyot ako sa pa-photo shoot mo. Nakatipid ka na nga sakin dahil si Arman lang ang babayaran mo, umalma ba ko? Mag-drive ka na lang dyan,” kunwaring inis na sagot ni Kian. 

 

“Wow. Tangina namumulubi na nga ako sa pagpapakain sayo dahil ang takaw mo!” birong sumbat ni Alex. “Sandali, alam mo na ba pano pumunta dun sa resthouse?”

 

“Oo, i-Waze na lang natin tsaka binigyan din ako ng directions ni Arman para hindi tayo maligaw,” sabi ni Kian. 

 

Matapos nilang mamili ng pagkain at ilang gagamitin para sa shoot ay dumirecho na sila sa byahe. Binalak sanang matulog muna ni Kian ngunit hindi sya dinalaw ng antok hanggang makarating na sila ng Laiya sa Batangas. 

 

“Ang dami palang magagandang resorts dito no?” manghang sabi ni Alex. “Alin dito yung pupuntahan natin?”

 

“Yung tumbok nitong daan, yun na yun. Mas mabibilib ka kapag nakita mo yung kabuuan ng rest house. Sabi ko nga kay Arman sobrang yaman siguro ng boss nya para makapagpatayo ng ganung property tapos hindi naman daw masyadong nagagamit,” kwento ni Kian. “Yang pulang gate…busina ka na lang daw.”

 

Maya-maya ay bumukas na ang gate at tila huminto ang puso ni Kian nang masilayan ang matagal na nyang gustong makita na si Arman, na kahit puting t-shirt at kupas na pantalon lang ang suot, ay litaw pa din ang angkin nitong kakisigan.

 

Pagkababa nila ng sasakyan ay lumapit naman agad si Arman sa kanila.

 

“Uhm…si…Arman…kumus…si…ano,” nauutal na sabi ni Kian. 

 

“Alex, Pards. Salamat nga pala ulit sa pagpayag mo sa project,” pagpapakilala ni Alex. 

 

“Arman, Pards. Wala yun. Makulit lang talaga tong si Kian kaya hindi ko mahindian,” sabay tingin nito kay Kian na hindi naman alam kung kakamayan ba o yayakapin ang kaibigang sekyu. 

 

“Ba’t ang tahimik mo, Kian?” malisyosong sabi ni Alex. “Kanina ang daldal mo sa byahe…na-kwento mo na ata buong buhay nitong si Arman tapos ngayon parang hihimatayin ka pa ata.” 

 

Pulang-pula si Kian ngayong nahuli sya ng mga kasamang nakatitig sa gwapong mukha ng sekyu. Sa paningin nya ay mas gumwapo pa si Arman lalo’t bagong-gupit din ito na bumagay sa patubo nitong bigote. Nagyayabang naman sa laki ang maugat nitong mga braso at maalsang dibdib na natatakpan ng manipis na t-shirt. 

 

“Ta-tarantado,” sabay irap ni Kian sa kaibigan. “Wag kang nagpapaniwala dito kay Alex, mapang-asar talaga yan.”  

 

“Ayos lang. Madami ba kayong dala? Tulungan ko na kayo,” alok ni Arman. 

 

“Mamaya na lang natin ibaba lahat, konti lang naman. Kain muna tayo? May dala kami dito…ang daming binili ni Kian hindi daw kasi nya alam kung anong gusto mo kaya ayun nag-ord—“ 

 

Pinanlisikan na ng mata ni Kian ang kaibigan kaya’t hindi na nito natapos ang sinasabi. 

 

“Nag-abala pa kayo,” sabi ni Arman. “Ayusin ko lang saglit sa kusina, dun na lang tayo kumain. Sunod na lang kayo.”

 

“Pucha panalo nga, Pards!” banggit ni Alex pagka-alis ni Arman. “Jackpot!”

 

“Ha? Pinagsasasabi mo?” iritado pa ding sagot ni Kian. 

 

“Itong rest house ang sinasabi ko,” palusot ni Alex. “Ang ano kasi…ang laki.”

 

“Gago. Nakakahiya dun sa tao ang dami mong sinasabi,” pagsaway ni Kian. 

 

“Wala akong ginagawa, wag kang praning,” turan ni Alex. “Tsaka mukha namang mabait at hindi pikon itong si Arman, hindi tulad ng iba dyan.”

 

Sasagot pa sana si Kian ngunit tinawag na sila ni Arman. Habang kumakain ay ipinaliwanag na din ni Alex ang konsepto ng photo shoot, kung ano at pano ang mga kukunan nila mamya.

 

Di naman maipaliwanag ni Kian ang inis at selos na nadarama dahil tila mas magkasundo pa sina Arman at Alex lalo’t panay ang biruan ng dalawa samantalang hindi sya masyadong pinapansin ng gwardya.

 

“Pards, maaga pa naman at masyado pang mainit baka pwedeng mag-siesta muna? Wala pa din kasi akong masyadong pahinga dahil galing ako sa raket kagabi,” sabi ni Alex matapos silang kumain. “Start siguro tayo ng mga alas-kwatro mamaya, mas maganda din kasi ilaw sa hapon.”

 

“Pwede naman. Dun ka na lang sa kwarto ko,” alok ni Arman. “Samahan muna kita.”

 

Naiwan namang nagmamaktol si Kian habang nagliligpit ng pinagkainan nila at kahit alam naman nyang walang malisya sa dalawa ay hindi pa din nya maiwasang masaktan at mainis. 

 

Pagkatapos ay tumambay si Kian sa lobby ng rest house at namumbalik sa kanya ang lahat ng nangyari sa lugar na iyon—ang malaswang palabas nila para sa pulis na si Insp. Gamboa, ang unang beses na nahalikan at nachupa nya si Arman, ang pagkantot sa kanila ng sabay, at ang ilang beses pang pag-angkin nila isa’t-isa hanggang umalis silang mga bisita. 

 

Napapikit na lang si Kian sa pag-alala nya sa mga nangyari, lalo sa inakala nyang nabuong relasyon nila ni Arman. 

 

“Ayos ka lang?” narinig na lang nya mula kay Arman na nakaupo na pala sa harap nya. “Ang lalim ng iniisip mo ah.”

 

“Wa-wala…okay lang ako,” namumulang sagot ni Kian. “Ikaw, anong balita sayo? Di ka nagpaparamdam ah.”

 

“Busy lang tsaka nakakatamad magtext. Nagtitipid ako sa load,” sagot ng kausap.

“Mas lalo tayong gumagwapo ah tsaka parang mas lumaki katawan mo,” pilit na pagdadala ni Kian sa usapan sa teritoryong pamilyar sa kanila. “Ba-bagay sayo.”

 

“Okay.” 

 

“Sa-salamat nga pala ulit. Malaking bagay yung pagpayag mo sa project ni Alex.” 

 

“Ilang beses ka ba magpapasalamat?” maangas na sagot ng sekyu na ikinapikon na ni Kian. 

 

Ngayong kaharap nya si Arman at wala itong ganang makipag-usap ay naghalo-halo na ang kanyang emosyon at hindi na nya mapigilang sagutin ito. 

 

“O di hindi! Ang yabang mo naman ikaw na nga tong pinapasalamatan! Siguro kung si Alex ang magpasalamat sayo maglupasay ka pa sa tuwa! Puntahan mo na kaya sya sa kwarto mo! O kaya dun ka sa babae mo!”

 

“Anong problema mo, Kian? Galit ka ba?”

 

“Ikaw ang problema ko! Pero ano naman sayo? Wala ka namang pakialam sakin di ba? At bakit naman ako magagalit? May dapat ba kong ikagalit? Sino ba naman ako para magalit ha?!”

 

“Ba’t ka ba sumisigaw? Tandaan mo ikaw tong humingi ng pabor sakin.”

 

“Yun na nga e! Tangina kung hindi pa ko nagmakaawa hindi ka sasagot at hindi mo ko kakausapin! Kung hindi ko pa ginawang dahilan itong project ng kaibigan ko na pwede ko namang palampasin ay hindi tayo magkikita! Palibhasa wala lang naman sayo dahil may tinatagpo ka nang iba!”

 

“Ano ba pinuputok ng butsi mo? Sigaw ka nang sigaw natutulog yung kaibigan mo.”

 

Sa narinig ay nagpanting ang tenga ni Kian. Pakiramdam nya ay mas binibigyan pa ni Arman ng importansya ang ibang tao at balewala lang dito ang pinagsamahan nilang dalawa. Ang akala ng binata ay importante sya para kay Arman ngunit nagkamali syang isipin na kahit katiting ay may pagtingin ito sa kanya. Nanliit si Kian na tila sya pa ang naghahabol gayong napakadaming nanliligaw sa kanya sa Maynila na hindi nya pinapansin. 

 

“Putangina mo, Arman! Ang taas ng tingin mo sarili mo pareho lang naman tayong binayaran at binaboy ng mga gagong pulis na yun ah! Ano bang pinagyayabang mo? Sa tingin mo hahabulin kita? Sino ka bang gago ka? Gwardya ka lang putangina mo!” nanginginig sa galit na sigaw ni Kian. 

 

Agad naman nyang pinagsisihan ang nasabi ngunit huli na para bawiin nya ito, lalo nakita nyang nasaktan si Arman sa kanyang panunumbat. Kasabay ng pag-init ng kanyang mukha ay ang mabilis na pagtulo ng luha ni Kian. Hindi sya makahinga. Kailangan nyang umalis. Kailangan nyang mapag-isa. Kailangan nyang iwan at kalimutan na si Arman. 

 

Nagmamadali syang tumayo’t umalis ngunit ilang hakbang pa lang ay naramdaman nya ang paghatak sa kanyang braso at pagharap nya ay siniil na lang sya ni Arman ng halik—mainit, masuyo, may pagmamadali, may pagsusumamo, may pagkasabik at higit sa lahat ay pagmamahal.

 

Sa pagkalito ay hindi na umiwas ni Kian at sa halip ay napakapit na lang sya kay Arman, hanggang maramdaman nyang kumalas ang kapareha saka nito hinawakan ang kanyang mukha at pinunasan ang kanyang luha. 

 

“Gusto kita, Kian,” mahinang sabi ni Arman na mas lalong ikinabilis ng pagtibok ng puso ng kapareha. “Hindi ko alam kung bakit ko ito nararamdaman, o kung tama ba to…basta ang alam ko gusto kita.”

 

Muling naghalikan ang dalawa—mas mapusok at mas malibog—habang naglalakbay ang kanilang kamay sa matigas at pormadong katawan ng isa’t-isa. 

 

“Ughhhh…putaaa,” sabay nilang ungol nang dumampi ang kani-kanilang palad sa matigas na ari ng kapareha na nagawa nilang ilabas mula sa kani-kanilang pantalon. 

 

“Gusto din kita, Arman. Gustong-gusto!” masidhing ungol ni Kian. “Na-miss kita…na-miss ko tong burat mo…ahhhhhh!”

 

“Oohhhhh…shittt kamay mo pa lang ang sarap naaaa,” ungol pabalik ni Arman. “Ba’t ngayon ka lang bumalik?”

 

Tuloy-tuloy ang marubdob nilang halikan habang sabik na sinasalsal ang kumakatas nilang ari.

 

“Chupain kita, Arman…sige na…ipasubo mo ulit sakin to,” kung kanina ay galit, ngayon naman ay libog ang tanging nararamdaman ni Kian. 

 

“Baka magising yung kaibigan mo makita tayo,” pag-aalala ni Arman. 

 

“Wala akong pakialam. Ang tagal kong hinintay mahalikan ka ulit…mahawakan…ma-maisubo. Pagbigyan mo ko please?” pang-aakit ni Kian na mahigpit ang pagkakahawak sa ari ni Arman na parang ayaw itong pakawalan. “Sasarapan ko...gagalingan ko…ipatikim mo lang sakin to ulit!”

 

“Ssshhh…alam ko, Kian. Alam ko,” pag-alo ni Arman sa kasama. “Dito tayo sa kabilang kwarto.”

 

Nagkukumahog na binuksan ni Arman ang parehong kwarto kung saan sila unang nagtalik bilang grupo noon, at pagpasok ay dali-dali silang naghubad. Gusto pa sana nilang pagmasdan ang katawan ng isa’t-isa ngunit nangibabaw ang pangangailangang makapagparos agad kaya’t sinunggaban na ni Kian ang naghuhumindig na ari ng sekyung si Arman. 

 

“Ahhhhh…tangina namiss ko bibig mo, Kian! Shittt…ang sarap!” halos mapasigaw si Arman nang saklubin ng mainit na bibig Kian ang utog nyang alaga. “Sigeee paaaa…ibaon mo!”

 

“Gwaarrrkkk…slurrppp…uggghhh,” tanging maririnig kay Kian habang sineserbisyuhan ang tarugo ng kalaguyo. “Ang saarapp ng burat mo…mas lumaki pa ata to!”

 

Banat na banat ang bibig ni Kian ngunit pursigido itong iparamdam ang kanyang pagkahumaling sa kapareha. Ramdam ng kanyang labi ang bawat kurba at ugat ng dambuhalang karne lalo na ang mala-bombilya nitong ulo na walang sawa nyang dinilaan at sinipsip. Manaka-naka din ang pag-deepthroat nya sa burat ni Arman, sagad hanggang sa humahalik na sya sa malagong bulbol at itlog ng gwardya.

 

“Ang galing mo sumuso, Kian! Ohhhhh…putanginang dila yan!” ungol ni Arman na hindi alam kung pipikit na lang para namnamin ang sarap, o papanoorin ang ekspertong paggagatas sa kanya ng kasama. “Pucha wag na dyaaann…ahhhh…di pa ko naliligo...arghhh!”

 

Pati singit, itlog at tumbong ni Arman ay hindi pinalampas ni Kian. Di na alintana sa kanya ang hinog na amoy at lasa ng pinaghalong ihi, pawis, tamod at katas ng kumikibot na butas na umaatake sa kanya.     

 

“Fucckkk…ang sarap mo, Arman! Hinding-hindi ako magsasawang gawin to sayo!” hibang na sabi ni Kian habang kumikiwal-kiwal ang dila nya sa malambot na bukana ng pwet ng barakong gwardya. “Uhhhm…ang sarappp nito…slurrrp!”

 

“Tangina gusto mo yan ha…ang baboy mo kaya gusto kita! Arrrhh…kainin mo pa…ipasok mo dila mo sa loob…kalikutin mo butas ko sayooo lang yann!”

 

Ilang minutong nagpabalik-balik ang bibig ni Kian paghimod sa maselang butas at sa pagchupa sa matayog na burat ni Arman na tila sumuko na lang sa sarap na bumubuhos sa kanyang katawan. 

 

Tuloy naman ang pagjakol ni Kian sa sariling ari habang pinagmamasdang namimilipit sa sarap ang kalaguyo. Madami pa sana syang gustong gawin sa tagpong iyon, tulad ng pagpapatira sana, ngunit alam nyang marami pa silang oras na pagsasaluhan lalo ngayong umamin na sila sa isa’t-isa. 

 

“Ma-malapitt na ata ako, Kian…ohhhhh…pwede na ba kong magpalabas?” pakiusap ni Arman na namumungay ang mga mata.

 

“Iputok mo lang…slurrrpp…ilabas mo sa bibig ko, Arman,” sagot ni Kian. “Buntisin mo ulit ang bibig ko…gwarrrkk!”

 

Itinodo ni Kian ang pagchupa kay Arman gamit ang lahat ng nalalaman nyang istilo sa pagpapasarap. Habang tumutulo ang malapot nyang laway sa singit ni Arman ay matapang nyang sinundot ang butas nito hanggang maipasok nya ang isang daliri. 

 

“Tangginaaa pinasok mo talagaaaa…ahhhh…malapit na ko…haaaaa…ayan na ko sige pa sikipan mo bibig mo…isungkit mo daliri mooo may nadadale ka sa looobb…ahhhh…ayan na ko!” 

 

Hindi na nakasagot si Kian hanggang maramdaman nyang pumulandit na lang bigla ang mainit at makapal na tamod ni Arman direcho sa kanyang lalamunan. 

 

“Ohhhhhh…inumin mo tamod koooo…ang sarappp Kian!”

 

“Gwarrrrkkk…uggghhh….slurrppp…gwarrrkk…haaaa…uggghh!”

 

Tuloy-tuloy ang bayolenteng panginginig ng katawan ni Arman habang sumusumpit ang naipon nyang tamod. Ilang beses naman na syang nakapagpalabas—mag-isa man o may babaeng kasama—ngunit ito na ang pinakamasarap na orgasmong naranasan nya simula noong huli silang magniig ni Kian. Napakaswerte nyang kahit isang hamak na probinsyang gwardya lang sya ay andyan si Kian na handa syang serbisan, at ipinagpapasalamat nya ito. 

 

Hindi iniluwa ni Kian ang matigas pa ding tarugo ni Arman hanggang hindi natatapos ang pagpakawala nito ng punla. Alam nyang sensitibo ang kapareha kaya’t ingat na ingat syang makaramdam ito ng pangingilo, at sa halip ay hinintay nya itong kusang lumambot habang nilalasap ang makremang dagta sa kanyang nabanat na bibig. 

 

“Ahhhhh…tanginang yan…the best ka talaga, Kian!” halinghing ni Arman. “Sandali, nilabasan ka ba? Amin na yan, trabahuhin din kita.”

 

“Slurrrppp…ahhhh. Okay na ko…nagpalabas na din ako,” pag-amin ni Kian habang tinitingnan ang kumalat na tamod sa sahig. “Ang sarap ng gatas mo…ang tamis!”

 

“Gago. Haha! Pucha ang dami mo ding nilabas!” sabi ni Arman. “Sana sakin mo na lang ipinutok! Wala pang 5 minutes, pwede ko pang higupin yan!”

 

“Sira-ulo, wag! Madami pa yan…wag kang mag-alala. Mamaya direcho kong ipapainom sayo.”

 

“Mamaya? Ikaw ah…may masamang balak ka sakin. Haha! Pano yung kaibigan mo?”

 

“Bakit, ayaw mo ba? Pag gusto, may paraan. Ako na bahala kay Alex.”

 

“Pag libog kamo, madaming paraan. Haha!”

 

“Di lang naman libog ang nararamdaman ko para sayo,” biglang seryosong sabi ni Kian habang nakahiga sa dibdib ni Arman, nilalaro nito ang utong ng gwardya. 

 

“Ako din naman,” nakangiting sagot ni Arman sabay halik nito sa ulo ni Kian. “Sigurado akong hindi lang ito libog.”

 

Ilang minuto pang nagkwentuhan ang dalawang binata, kasama na ang pagbabalik-tanaw sa nangyari sa kanila noong una silang nagkakilala. 

 

“Siguro binabalik-balikan ka nung mga pulis sa Maynila ano?” may inis at pagseselos sa tono ni Arman. “Hayok na hayok ang mga gago.”

 

“Di na rin. Kliyente ko pa din naman yung dalawa pero hindi naman na sila nagparamdam ng kung ano. Yung mag-byenan wala akong balita pero si Mang Dado nakakatext ko minsan kasi nagbigayan kami ng number nung pauwi na kami,” kwento ni Kian. “Kumusta nga pala si Mang Vic at yung pamangkin nya ba yun?”

 

“Ayos naman sila. Nung makaalis na kayo lahat pinagsabihan lang ako nun ni Mang Vic na mag-iingat daw ako. Umamin nga yung loko na may karanasan din daw sya sa lalaki nung kabataan nya. Ibinahay daw sya dati ng isang pulitiko pero natakot sya kaya umalis din sya sa pagka-pulis. Hahaha!” kwento ni Arman. 

 

“Talaga? Hayop. Hindi pala talaga iba yung ganitong karanasan sa mga lalaki ano? Kung nagkataon baka sumali pa satin nun si Mang Vic. Hahaha!” sabi ni Kian. 

 

“Malabo yun kasi andito nun si Winston. Si Mang Dado nakakatext ko din kasi kinuha nya yung number ko. Pag nagawi daw ako ng Maynila sabihan ko sya kasi may trabaho daw sya para sakin…nakipag-sosyo ata sya ng taxi business dun sa kumpare nya.” turan ni Arman.

 

“Nabanggit nga nya yun. Pag-isipan mo din, baka magandag oportunidad yun para sayo. Tsaka pag andun ka na sa Maynila pwedeng sakin ka na tumira,” boluntaryo ni Kian. 

 

“Live-in agad? Haha! Wag tayo magmadali. Malaking desisyon yun kung sakali, tsaka okay pa naman ako dito,” mahinahong sagot ni Arman. “Mabalik tayo kay Mang Dado. Hahaha!”

 

“Walangya. Hahaha! Pero ang astig nya no? Yung ang tunay na barako! Sa lahat ng nakalaro natin nun sa kanya ko gustong magpabutas ulit…maliban sayo syempre,” pag-amin ni Kian.

 

“Kahit naman ako parang gusto kong magpatira sa kanya. Hindi ko naman pinagsisisihan yung mga nagawa ko nung andito kayo, at bago pa mangyari yun straight ang tingin ko sa sarili ko at mga babae lang ang nakakasiping ko. Pero may iba kasi kay Mang Dado. Alam mo yung parang Tatay mo talaga sya na mabait, yung maaasahan mo, yung po-protektahan ka…pero yung Tatay mong kakanain ka sa gabi pag tulog na lahat sa bahay nyo. Basta. Palibhasa wala na kong Tatay simula noong bata pa lang ako. Hahaha!” dagdag ni Arman. 

 

“Pucha ang wild ng imagination mo ah! Haha! Baka ako pa mismo manggapang sa kanya sa gabi pag may pagkakataon. Hahaha! Ang laki pa nung burat nung mama, ano? Malulumpo ka talaga dun! Naalala mo nung may vibrator pala sya sa pwet tapos nilabas-masok nya? Tangina palaban!” kwento ni Kian.

 

“Oo gago…dun ka unang nilabasan!”

 

“Ba’t ako nilabasan?”

 

“Jinakol kita. Ayaw mo?”

 

“Sinabi ko ba? Ang sarap ng kamay mo dun kaya di ko napigilan.”

 

“Ang kulit mo halika nga dito!” sabay halik muli ni Arman sa kasama. “Na-miss kita.”

 

“Na-miss din kita,” may kilig na sagot ni Kian.

 

“Kapapalabas mo pa lang tinitigasan ka naman,” pansin ni Arman. “Hita ko yang kinakaskas ng etits mo baka nakakalimutan mo.”

 

“Buhay na din naman tong sayo ah. Ang sarap hawakan, parang bato sa tigas,” bulong ni Kian habang hawak nito ang kahabaan ni Arman. “Putek ang dami mo mag-precum…shittt…ang dulas na agad.”

 

“Uyyyyy…kakapalabas pa lang natin tanginnaaa ang sarap pa din…” napapaiktad na naman si Arman. “Ang sarap ng kamay mo grabee…ahhhh!”

 

“Kaka-imagine mo kasi ng titi ng ibang tao, e andito naman ako. Kamay ko pa lang yan…mamaya pwet ko naman magpapaligaya sayo…ang haba nito gago!”

 

“Grabe ka mang-demonyo, Kian! Aahhhhhh…baka di ako makapagpigil kantutin na kita ngayon mismoooo!”

 

“Gusto mo kong kantutin ngayon ha? Isalpak natin tong burat mo sa butas ko tulad nung huli? Buntisin mo ko ulit? Sabihin mo lang.”

 

“Putangina ka…ahhhhhh…shittt din subo kita, Kian! Amin na yang uten m—!”

 

Hindi natapos ni Arman ang sasabihin dahil biglang nag-ring ang kanyang cellphone. 

 

“Pucha istorbo!”

 

Ayaw sana nya itong sagutin ngunit tuloy-tuloy ang pag-ring kaya’t wala syang nagawa kundi bumangon habang matigas at naglalaway pa din ang kanyang ari.

 

“He-hello, boss!” sabay senyas ni Arman kay Kian na wag itong maingay. “Opo, pasensya na po naglilinis kasi ako di ko agad narinig tawag nyo. Ayos lang naman po dito…yes boss…opo…sige po…okay po. Salamat…ingat din po kayo!”

 

“Bakit? May problema ba?” pag-aalala ni Kian.

 

“Wa-wala naman. Kinukumusta lang itong rest house,” paliwanag ni Arman. “Baka daw next week magbakasyon sila dito kaya pinapahanda yung mga kwarto’t pinapapunta din si Mang Vic.”

 

“Ahhhh…akala ko kung ano na. Nagpaalam ka naman na pupunta kami dito di ba?” 

 

“O-oo…nagsabi ako sa amo ako. Tara…bihis na muna tayo baka magising yung kaibigan mo’t hanapin tayo,” medyo balisang sabi ng sekyu. 

 

“Sigurado ka okay lang? Baka malagot ka, pwede ko namang kausapin si Alex.”

 

“Ayos lang talaga,” pagpipilit ni Arman. “Lika nga dito ulit.”

 

Ginawaran muli ni Arman ng matamis na halik si Kian at kumalas din ito bago pa sila hindi makapagpigil. 

 

“Masaya ako na andito ka…na magkasama tayo, Kian.”

 

“Ako din, Arman…masayang-masaya ako. Ayaw mo bang magpalabas ulit? Sayang to oh, matigas pa din. Bibilisan ko lang.”

 

“Mamaya na…bubuntisin pa kita mamaya tapos gawin mo din sakin.”

 

“Ang alin?”

 

“Yung ano…buntisin mo din ako. Na-miss ko na yung pakiramdam. Maiba naman, ako na lang lagi ang tumitira. Tangina gusto mo talagang sinasabi ko pa ano?”

 

“Para malinaw. Lagot sakin yang pwet mo. Sigurado sumikip na ulit yan.”

 

“Di natin sigurado. Baka lumuwag na kaka-finger ko sa sarili ko.”

 

“Tarantado. Hahaha! Tara na nga.”

Higit-kalahating oras paglabas nila ng kwarto ay naabutan sila ni Alex na nagku-kwentuhan sa may swimming pool ng rest house. 

 

“Kumusta tulog, Pare?” bati ni Kian sa kaibigan. “Puyat na puyat ah.”

 

“Okay na ko. Salamat, Pareng Arman,” sagot ni Alex. “Anong ginawa nyong dalawa?”

 

“Wa-wala naman…kwentuhan lang, Pards,” palusot ni Arman na palihim na kumindat pa kay Kian.

 

“Ready na kayo? Set-up ko lang yung mga gamit,” saad ng photographer. “Ang ganda nitong lugar, sulitin natin habang may araw pa.”

 

“Maliligo muna sana ko Pards, pwede ba?” paalam ng gwardya.

 

“Ako din. Para naman fresh tayo sa mga kuha mo. Haha!” segunda na personal trainer. 

 

“Hmmmmm…sandali,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang dalawang modelo nya. “Sige. Simulan natin sa pagligo nyo.”

 

“Ha? Pano?” tanong ni Kian.

 

“Basta ako bahala. Dun muna ako magset-up sa kwarto mo, Pards. Antayin nyo ko sa loob,” utos ni Alex. 

 

Nagtataka man ay gumayak na para maligo ang dalawa habang nag-aayos si Alex, naglalaro sa utak nito ang tatakbuhin ng shoot na gagawin nya. 

 

Pagpasok ng photographer ay nadatnan nyang parehong nakatapis na sina Kian at Arman.

 

“Kunwari nagsisimula pa lang ang araw nyo para magtrabaho. Sisimulan ko kayong kunan sa pagligo hanggang sa pagbihis nyo tapos sunod-sunod na. Sabay na kayo maligo. Game?” hamon ni Alex.

 

Nagkatinginan ang palihim na magkalaguyo, parehong natatawa ngunit sabik sa posibleng mangyari sa gagawin nilang iyon. Sabay nilang hinubad ang tapis na tuwalya at magkasunod na pumasok sa banyo habang hinihintay ang instruction ni Alex. 

Tila nabato-balani naman ang photographer sa tanawing bumungad sa harapan nya—dalawang binatang barako, dalawang naglalakihang katawan, dalawang pares ng matatambok na pwet at dalawang nagsisimula nang tumigas na burat. 

 

“Putangina bahala na,” bulong ng photographer. “Game!”