Friday, November 8, 2019

Ang Mga Anak


Isang Sabadong wala akong byahe ay nakatambay lang ako sa sala, nanonood ng TV. Maalinsangan ang panahon kaya hubad-baro akong nakahilata sa sofa. Kakaligo ko lang pero tagaktak ang aking pawis kaya itinapat ko na sakin ang electric fan.
Mag-isa na naman ako sa bahay dahil umalis kahapon si misis para samahan sa probinsya ang aking bayaw na si Bong na umuwi galing Saudi. Ilang araw ding naglagi si bayaw dito sa bahay bago ito bumyahe para makapiling naman ang pamilya nito. Gusto ko man, hindi na ako sumama dahil sa trabaho at naintindihan naman nila ito.
Ang mga anak ko naman ay umalis pagkatapos mag-tanghalian para maglaro ng basketball. Malapit na kasi ang fiesta sa barangay namin kaya may pa-liga, at dahil matatangkad at magagaling maglaro ay palaging kinukuha ang mga binata ko.
Sumasama akong mag-basketball minsan para malibang pero dahil sa pagta-taxi ay madalas akong pagod at dahil sa katandaan na din, hindi ko na kayang makipagsabayan sa mga bata. Kinukuha akong referee o coach minsan, kaya madalas ding tambay sa bahay ang team ng mga anak ko.
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa sofa at nagising na lang dahil sa ingay sa kusina. Dumating na ang mga binata ko—si Ramil, ang kuya, 23-taon na kumukuha ng engineering; at si Rommel, ang bunso, 18-taon na nasa high school.
Malayo ang agwat sa edad ng dalawa dahil nabuo si Rommel noong umuwi na ako galing abroad. Kaya din siguro malayo ang loob sakin ni Ramil ay dahil halos wala ako noong kabataan nya. Gayonpaman, lumaking magkasundo ang dalawa kong anak.
"Kuya wag ka masyado maingay kita mong natutulog si Tatay baka magising yan. Alam mo namang pagod sa byahe yung tao," narinig kong sabi ni Rommel. Magkaiba ang ugali ng dalawa. Kung si Ramil ay brusko, maangas at hindi palasalita, si Rommel naman ay madaldal, mabait at malambing. 
"Hindi yan magigising. Alam mo namang tulog-mantika si Tatay," sagot ni Ramil. "Kain ka lang dyan," sabay gulo nito sa buhok ng bunsong kapatid.
Hindi na muna ako bumangon at nagpasyang ituloy ang pagtulog pero hindi na ako inantok kakapakinig sa malokong kwentuhang ng dalawa. Natutuwa akong kahit hirap kami sa buhay ay lumaki silang maayos at matulungin pa sa bahay.
Kung tutuusin ay si Ramil ang pasaway sa dalawa. Ilang beses na itong huminto sa pag-aaral dahil sa pagbubulakbol. Nakailang GF na ngunit walang siniseryoso. Nakapagtrabaho na din ito para may sarili daw syang pera at tulong sa gastusin, kaya mabuti at nagpasya itong tapusin ang kinukuhang kurso.
Sa kanilang dalawa ay mas kamukha at katipo ko daw si Ramil. Kaya nakaka-panghinayang na hindi ito malapit sakin dahil alam kong magka-ugali kami—bugnutin ngunit likas namang mabait at ma-alaga sa pamilya.
At dahil nga sa karanasan ko ngayon sa pakikipagtalik sa lalaki, napapansin ko nang mas matangkad na pala sakin si Ramil. Maskulado na ang katawan, namumutok ang masel dahil sa pagbubuhat, naging trabaho at basketball. At tulad ko, mabalbon din si Ramil na mas nagpalakas pa ng dating nito. Bagay na hindi naman minana ni Rommel dahil likas na makinis ito bukod pa sa pasibol pa lang paglaki ng katawan nito. 
Naalala ko tuloy ang naging tagpo namin ni Ramil nung nakaraan...nung nadatnan ko sya sa sala matapos ang matindi kong pagpaparaos sa kwarto. Simula noon ay parang tumindi pa ang tensyon sa aming dalawa. Hindi nga kami masyadong nag-uusap pero madalas kong mahuling nakatitig ng makahulugan sakin si Ramil saka ito parang ngingisi. Nandyang magkakasalubong at magkaka-banggaan kami sa bahay at maglalapat ng matagal ang aming mga katawan. Puro tingin, ngisi o pagbasa ng labi ang gagawin nitong parang nanghahamon. Nananadya.
Isang beses ay naabutan ko ito sa sala na hubad-baro, nakapasok ang kamay sa jersey short habang may pinapanood sa cellphone. Imbes na magtago ay itinuloy lang nito ang pagsasariling-sikap, ibinaba ang cellphone saka ito nakipag-titigan sa akin. Napako ako sa kinatatayuan ko...pinagmamasdan lang ang panganay ko na mas lantaran na ang pagbabate. Walang salita, walang ungol pero nangungusap ang mga mata ni Ramil na nang-aakit. Bumakat na din ang katigasan ko sa pantalon at bumaba ang tingin nya dito. Nakita kong pabilis nang pabilis na ang pagjakol nya, tanda na malapit na itong labasan. Wala maririnig kundi ang tunog ng nilalarong burat na paniguradong naglalawa na, at ang tibok ng puso ko. Mali ito. Kasalanan ang tagpong ito pero wala na kaming pakialam. Di nagtagal ay bumagal ang pagtaas-baba ng malaking braso ni Ramil. Nakita ko na lang na basang-basa na ang harapan ng kanyang short, patuloy na nakatingin sakin na parang nagmamalaki, umaalon ang matipunong dibdib sa hingal. Saka lang ako parang natauhan. "Tay, andyan ka na pala," nakakagagong turan ni Ramil na parang walang nangyari, saka ito tumayo at iniwan akong nangangatog ang kalamnan.
Tinigasan ako sa pag-alala sa nangyari. Buti na lang at natatakpan ito ng unan kaya hindi ko na kailangang gumalaw pa.
"Ang galing mo talaga maglaro Kuya. Maning-mani sayo yung kalaban natin, tinambakan mo ba naman!" rinig kong puri ni Rommel sa kuya nya. Dati pa man ay matindi na ang paghanga ng bunso namin kay Ramil. Kesyo astig daw ang kuya nya, madaming kaibigan, maabilidad at magaling sa basketball. Simula bata ay lagi itong nakabuntot kay Ramil, gumagaya sa porma at asta nito.
"Sana mas gumaling pa ko maglaro kagaya mo."
"Yaan mo bunso, tuloy mo lang pagpa-practice baka mas mahigitan mo pa si kuya."
"Kaya ko nga sinisipagan kuya para maging tulad mo. Idol kaya kita...kayo ni Tatay," natuwa ako sa sinabing iyon ni Rommel.
Tinuturing naming swerte sa pamilya ang bunso namin. Akala namin ni misis ay hindi na kami makakabuo, pero tuwang-tuwa kami ng biniyayaan kami ng isa pang myembro ng pamilya. Dahil dito ay naging spoiled si Rommel sa amin, at kahit si Ramil ay hindi namin nakitaan ng inggit o selos at ipinagmamalaki pa ang kapatid.
Sakitin si Rommel noong bata ito kaya lumaki itong halos nasa bahay lang, kumpara sa kuya nyang likas na lakwatsero. Lampa din ito dati, may pagkamahinhin ngunit hindi ito inalaska kailanman ng kuya nya, bagkus sinuportahan pa...tinuruan mag-aral, maglaro at pati ilang kalokohan. Isang beses ngang naglayas si Ramil ng ilang araw ay iyak nang iyak si bunso at nagkasakit. Gumaling lamang ito ng umuwi ang kanyang kuya.
"Sorry bunso, di na aalis si kuya pramis. Di kita iiwan," pag-alo nito sa nakababatang kapatid.
Siguro para makabawi sa mga taong nasa abroad ako, ay pinilit kong ako ang mag-alaga kay Rommel simula pagkabata, kaya natural lang na mas malapit ito sakin kesa kay misis. Kung si Ramil ay ilag sakin, si Rommel naman ay sobrang lambing. Kung hindi sa kuya nya ay sakin ito laging nagpapakarga noon at laging humahalik sa lips man o pisngi. Hindi din ito makakatulog noon na hindi ako katabi.
Kahit ngayong binata na si Rommel ay hindi nagbago ang ugali nito. Kapag walang byahe ay kailangan ko pa din itong tabihan muna para makatulog, at sa umaga naman ay mararamdaman ko na lang itong nakasiksik sakin sa kama, saka ako gigisingin.
"Good morning, Tatay. I love you!" lagi nitong bati saka makikipagkilitian.
"Yuck bad breath ka Tatay magmumog ka na dun!"
"Ah ganun ah...halika ka nga dito ipapaamoy ko mabangong hininga ni Tatay yan gusto mo ah...." hanggang sa tawa na kami nang tawa.
"I love you too, bunso," bulong ko. Hahalik ito sa aking labi tulad ng nakagawian, saka kami babangon.
Dati ay hindi ko binibigyan ng malisya ang mga gawaing ito ni Rommel. Pero iba na ngayon. Tinatablan na ako sa tuwing pisikal na maglalambing si bunso. Lagi ako nitong hinahanap at unang bumabati kapag umuuwi ako. Nasa bahay man kami o nasa labas ay hindi ito nahihiyang palagi nakapulupot sakin. Kapag nanood kami ng TV ay bigla na lang itong sasandal sa balikat ko at ipapatong ang mga paa sa hita ko.
"Bunso aray...nabibigatan si Tatay dun ka maupo ang luwag oh," saway ko.
"To naman si Tatay naglalambing lang e," saka ito lilipat ng upuan. Hindi ko din naman ito matiis kaya tatawagin ko para bumalik sa pwesto. 
Minsan ay hihiga si Rommel sa hita ko, yung sakto ang liko-ulo nya sa bukol ko, habang nanood. Minsan naman ay gusto nitong hino-holding hands sya. Ilang beses din na kakandong ito sakin ng patalikod at iyayakap ang mga braso ko sa kanya, habang ramdam ng burat ko ang malambot nyang pwet na manaka-nakang nyang igigiling nang pasimple.
"Dyos ko. Normal pa ba tong ginagawa naming mag-tatay?" tanong ko lagi sa aking sarili. 
Nitong huli ay kapag nagyoyosi ako sa likod-bahay ay yayakap si Rommel, isasandal ang ulo sa likod ko, habang ang kamay ay kumakamot sa dibdib pababa sa tyan ko, at parang susuklayin ng daliri nya ang balbon dito kasama ang aking karug. Gagawin nya ito hanggang matapos akong mag-yosi. Hindi nya kita pero matigas lagi ang burat ko habang bumubundol naman sa pwetan ko ang bukol nya.
"Tama na yang yosi Tatay," sasabihin nito at sya na mismo kukuha ng yosi mula sa bibig ko saka ito itatapon. Pagharap nito sa akin ay mabilis na hahalik na naman sa labi ko. "I love you Tatay. Ayaw kitang mamamatay sa bisyo mo." Isang beses ay saktong paglabas pa ni Ramil sa banyo at nakita nya ang nangyari. Nakatambad sa kanya ang katigasan ko, at isang makahulugang "tsk, tsk" at pag-iling lang ang ginawa nito saka pumasok sa bahay.
"Ano ba tong nangyayari saming mag-aama?" tanong ko.
Isang araw na kami lang dalawa ni Rommel ay may ginawa itong kumumpirmang may malisya na nga ito sakin. Umaga pa lang ay tanong ito nang tanong kung maliligo na daw ba ako.
"Di ba ang init Tatay? Maligo ka na kaya dun. Ihanda ko na panligo mo," ilang beses na sabi nito.
"Maya-maya bunso. May tinatatapos pa ko," sagot ko.
Ilang oras itong hindi mapakali at parang binabantayan ang mga galaw ko, at nang maliligo na ako ay para itong nabuhayan at pasimpleng umaaligid hanggang pumasok ako ng banyo. Tinopak din ako noon kaya sinubukan ko si Rommel.
"Bunso kuha ka nga ng bagong sabon, wala na pala dito," sigaw ko. Hindi na ako nagulat nang sumagot ito at nalaman kong nasa labas lang ito ng banyo. Wala pang ilang minuto ay nakabalik na ito agad.
"Eto na po Tatay," tawag nito, at sya ko namang bukas ng banyo.
Kitang-kita ko ang gulat sa mukha ni Rommel nang makita nya ang itsura ko—naka-puting brief na lang ako noon at kakabuhos ko lang kaya basang-basa ang buo kong katawan...tayong-tayo ang mga utong ko dahil sa lamig, dumadaloy mula ulo, dibdib, hita at legs ko ang mga butil ng tubig. At dahil basa, kapit na kapit ang tela ng brief ko sa aking ari, halos see-through na ito at hulmang-hulma ang bukol na nakapaling sa kanan, at labas na din ang bulbol na nakapalibot at hindi kayang takpan ng kapirasong tela.
"Bunso...sabi ko buksan mo na yang sabon para matapos na ko," saka lang nagising si Rommel sa pagtitig nya sa kabuuan ko.
Kumpirmadong may pagnanasa sakin si bunso dahil hindi man ito nakatingin sakin ay babad na babad ang titig nya sa bukol ko, at sadya man o hindi ay mabagal ang ginawa nitong pagbukas ng sabon. Nagawa ko ding mag-inat ng katawan kaya lumantad pati na ang kili-kili ko...parang ibinalandra ko pa ang maskulado kong katawan sa harap ni Rommel.
"Akin na bunso...huy akin na sabon."
"Ta-tay...sorry eto na po." Hindi ko alam kung matatawa ako sa nakangangang itsura ni Rommel. Parang nakuryente pa ito nang magtama ang aming kamay.
Nakatayo pa din ito kaya bago ko tuluyang isinara ang pinto ay dahan-dahan kong ibinaba ang aking brief hanggang sa puno lamang ng nagsisimula ko nang tumigas na burat, lantad ang malagong bulbol dito, saka ako tumalikod at tuluyang naghubad para tumambad naman ang malulusog kong pwet. Inalog-alog ko pa ito bago lumingon, "Salamat bunso...sige na," sabay sara ng pinto.
Sa labas ay naiwang nakanganga at pawis na pawis si Rommel. Ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib, hindi makapaniwalang nasilayan nyang ganun ang aking itsura. Itinuloy ko na lang ang pagligo ko habang iniisip ang nangyari.
Wala namang problema kung bakla nga si Rommel pero hindi ko lubos maisip na may pagnanasa ito sakin, ang sarili nyang tatay. Ano ba ang nakikita nya sakin? Andyan pang hindi ko rin maintindihan ang nangyayari sa amin ng kuya nyang si Ramil. Bakit ganun na lang ang asta ng magkapatid?
Patapos na akong maligo nang may marinig akong mahinang ungol sa labas, at alam kong kay Rommel ito galing. Hindi na ako nagulat na hindi pa pala ito umaalis.
Gawa sa pinagsama-samang semento, yero at kahoy na nasa likod-bahay ang aming banyo at may mga siwang ito kung saan pwedeng sumilip paloob at labas kung sasadyain. Pasimple kong ininspekyson ang labas at may naaninag akong anino sa isang sulok. Putang-ina. Sinisilipan ako ni Rommel. BInobosahan nya ang sarili nyang tatay. Matagal na ba nya itong ginagawa?
Sa halip na magalit ay nakaisip ako ng kalokohan. Gusto kong masulit ang paninilip ni bunso sakin. Mula sa pagbuhos ay sinabon kong muli ang aking kamay at dahan-dahang kinuskos ang aking harapan. Ilang segundo lang ay matigas na ang burat ko na mas tumindi pa dahil alam kong pinapanood ako ni Rommel. Mas nag-init ako sa kagustuhang mabigyan ng magandang palabas ang sarili kong anak.
Punong-puno na ng bula ang aking harapan pati na din ang aking pwet. Nagsimulang magtaas-baba ang aking kamay sa aking ari pero tumalikod muna ako sa kinaroroonan ni Rommel. Gusto ko muna syang masabik. Hindi ko alam kung ito ang unang beses nya akong bosohan pero ito ang unang beses na alam ko, kaya gusto ko muna syang maulol sa libog.
"Oohhh...ang sarap...ang laki talaga ng alaga ko tanginaa...aahhh," pinarinig ko sa labas. Marahan saka bibilis ang ginawa kong pagjakol. "Ang tigas-tigas ko...putaaaa...sarappp..." saka ako dahan-dahang humarap sa pinagtataguan ni Rommel at bigla akong nakarinig ng mahinang pagmumura at mahabang ungol.
Pinatakam ko pa lalo si bunso. Mabula na aking dibdib dahil sa paglapirot ko saking mga utong, na pinapakita ko pa kung paano ko ginagawa. Tayong-tayo na ang mga ito. Andyang ilalagay ko sa likod-ulo ang aking kamay at magfi-flex ng katawan ko para mas sumarap ito sa paningin nya. 
Halos natatakpan pa ang ari ko ng bula kaya nagbuhos akong muli. Lantad na ngayon ang kahubaran ko kay Rommel, at hindi na nito alam pano mememoryahin ang bawat detalye ng katawan ko ng sarili nyang tatay na pinagpapantasyahan nya matagal na—ang maalsa kong diddib at mga utong, mabalbong tyan, ang malalaki kong hita at legs, at lalo na ang kabuuan ng di-siyete kong burat na napapalibutan ng bulbol pati ang laylay kong bayag.
Napapikit pa ako habang pinagpatuloy ang pagsasariling-sikap. "Uggnnnhhh...malapit na ko...ohhh...sige jakol lang...ang sarap nito...ang sarap ni Tatay magpapalabas na sya...ang sarap ng may kasabay magsalsal," tila pakikipag-usap ko pa kay Rommel.
Sa utak ko ay malapit na din si bunso at nang maisip kong sabay kaming lalabasan at ako ang dahilan ng sarap na nararamdaman nya, na ako ang sarili nyang tatay ang nagpapalibog sa kanya, ay hindi ko na napigilang sumabog.
"Tanggginnna....ayan naahhh si Tatay...shhiiitt...ahhh...ang sarapp....ohhhh....saluhin mo...puta ang dami...ugnnhhhh..." ungol ko sabay sumpit ng tamod ko na umabot sa dingding kung san mismo nakatago si Rommel. Nakarinig ako ng pagsinghap sa likod ng dingding. 
"Ahhh...grabe...ohhh...sarap nun...libog na libog si Tatay," habang tumutulo ang huling patak ng aking tamod.
Nang bumalik ako sa wisyo ay napansin kong wala na ang anino ni Rommel sa labas. Nagsabon at nagbanlaw ako ulit. Binuhusan ko din ang dingding at pinaanod ang tamod na naipon sa sahig ng banyo. Ang dami.
Kinuha ko ang tuwalya para magtuyo ng katawan saka ko ito itinapis. Inabot ko na din ang suot kong brief kanina para ilagay sa labada at saka ako lumabas ng banyo.
Pagbukas ko ng pinto ay nagulat akong makita si Rommel na nakatayo pa din sa labas.
"Ta-tay...ano, maliligo na din po ako," namumula at pawis ito habang nakatitig muli sa basa kong katawan. Hindi ito makatingin sakin. Napansin ko na lang ang namumukol nitong harapan. Basa. 
"Sige...masarap di ba bunso?"
"Ha? A-ano po Tatay?" gulat na tanong nito. 
"Masarap...maligo," makahulugang sabi ko sabay kindat. "Nga pala...ito oh," inabot ko sa kanya ang gamit kong brief. "Pakilagay na lang sa labada pagkatapos mo."
Pumasok na ako ang bahay at dali-dali namang pumaloob si Rommel sa banyo. Hindi ko na ito nakita, pero nagjakol itong muli sa loob habang inaamoy ang masangsang na brief na iniwan ko sa kanya. 

No comments:

Post a Comment

Ang Landlord

“Walangya buti napadalaw ka…kumusta ka na?! Ang tagal mong hindi bumisita dito, akala tuloy namin ay nakalimutan mo na kami!” nakangiting ba...