Saturday, October 26, 2019

Ang Unang Kantot 2


(Balik sa kasalukuyan)

Ngayon ay tigas-titing nakaharap ako sa salamin sa kwarto. Basang-basa pa din ang jockstrap dahil tuloy-tuloy na kumakatas ang burat ko na mas pinatindi pa ng pag-alala ko sa naging tagpo naming ni Arnel sa garahe.

“Ohhh..tangina mo Do, kung ano-ano naiisip mong kalibugan pati ka-trabaho mo pinagnanasaan mo na,” malakas na sabi ko, tutal walang ibang tao sa bahay. “Kung kelan ka tumanda saka ka naging bakla, ano masarap ba? Burat na ngayon ang hanap mo?” patuloy na kausap ko sarili ko.

Nakapamewang na tiningnan kong maigi ang kabuuan ko sa salamin. Sa buong buhay ko, ngayon ko lang napagmasdan ang katawan ko, basang-basa ng pawis, namumutok ang mga masel. Hindi na masama para sa isang me-edad na tatay na tulad ko. 

Matikas pa din naman ako sa edad kong 47. Puti na halos ang buhok ko pero semi-kalbo na ako ngayon dahil utos ni boss. Hindi naman ako gwapo pero sabi ni boss ay ang lakas daw ng dating ko, lalaking-lalaki. Nagpapatubo din ako ng bigote para mas mukha daw akong maton.

Monday, October 21, 2019

Ang Unang Kantot



(Ang parteng ito ng kwento ay ibabahagi ko sa mismong boses ni Mang Dado, ang parausang taxi driver)

“Bukas ng gabi, maghanda ka. Alam mo na.”

Pagkabasa ko pa lang ng text ni boss ay kinilabutan na ako. Alam kong darating ang pagkakataong ito…ang matagal na nyang hinihingi sakin—ang sa wakas ay isuko ko sa kanya ang pagkabirhen ko…ang maangkin nya ang buong pagkatao ko. Sa madaling salita…oo, putangina…kailangan ko nang magpakantot sa kanya. Magpakana. Magpatira. Magpabasag. Magpa-pwet.

Kailangan. Yan ang sabi nya dahil utang ko daw ito sa kanya. Sa dinami-dami ng tulong na naibigay ni boss sa akin at sa pamilya ko, kailangan kong isuko sa kanya ang pagkalalaki ko…ang magpa-angkin sa kanya ng buong-buo at magagawa ko lang daw iyon, makakabayad lang daw ako kapag nagpabiyak na ako sa kanya.

Hindi ko lubos maisip paano ako napunta sa sitwasyong ito. Kung tutuusin, isa akong ulirang asawa at ama sa dalawang kong binate. Hirap man kami sa buhay ay nairaraos ko naman ang pamumuhay namin sa pagta-taxi ng halos limang taon. Nakapag-trabaho na ako dati bilang construction worker, security guard, messenger, janitor, company at family driver. Nasubukan ko na ding mag-abroad, pero umuwi at  pagta-taxi ang nagustuhan ko dahil mas kumikita ako dito.

Ang Landlord

“Walangya buti napadalaw ka…kumusta ka na?! Ang tagal mong hindi bumisita dito, akala tuloy namin ay nakalimutan mo na kami!” nakangiting ba...